Toepgroep on Tour

Het is vandaag 22 juni, precies 23 jaar nadat Frank Oosterwijk in het mooie Groningen ter wereld kwam. Om 23 jaar later dit heugelijke feit te vieren besloten Frank en Pieter dit, én de geboorte van Pieter (23 jaar en 25 dagen geleden) te vieren met een barbecue en uiteraard veel drank.

Nadat Pieter en Frank de inkopen hadden gedaan kon iedereen komen. Nadat Stefan was gearriveerd kamen ook Joris en Pascal binnen. Ivo was vandaag niet aanwezig want die zat in Limburg, eeh Duitsland. Hij was getuige van de Grote Prijs van Europa te Neurenberg, Formule 1 dus. Na de nodige felicitaties en cadeaus (de drankvoorraad van Pieter en Frank was weer bijgevuld) konden we eindelijk beginnen met de nieuwe spelcomputer van Pieter. de GameCube. Donkey Kong, Bowser, Kirby en Falcon zorgden ervoor dat we ons niet verveelden terwijl de BBQ aan het opwarmen was. Om een uur of zeven konden we gaan eten. Kippen(!)poten, worstjes en hamburgers stonden op het menu

Om alles even goed te laten zakken hebben we nog een paar potjes "flesjesvoetbal" gedaan (met Junkie XL/Elvis op de achtergrond). Na een tijdje begon het donker te worden en was het tijd om te gaan Mexen. Behalve bier stond er ook Wodka, Boswandeling, Schrobbelér en Hooghout op tafel. Wie een adje moest nemen kon kiezen uit deze drie overheerlijk dranken Als Groninger had ik natuurlijk niet veel keus, dus ik ging (als enige) voor de Jenever. De rest gaf de voorkeur aan Wodka of Schrobbelér.. Van het mexen zelf kan ik me niet meer zoveel van herinneren dus: adje, adje, adje, adje. Na het laatste (dus een dubbel) adje (voor mij) was het tijd om naar de stad te gaan (lopen). Onderweg dit keer geen struiken-duiken of andere fratsen, dus we kwamen ongeschonden in Tilburg aan. Behalve Joris Die ging namelijk net op zon buspaaltje staan terwijl die omhoog ging. Een lancering en een blauwe plek waren het resultaat. Op het Piusplein was Huub Hangop (zakken aan de zijkant) net een eind aan het weekeind van het levenslied aan het breien. Maar "gelukkig" konden we nog net Jacques Herb meepikken (figuurlijk dan hè).

De Drie gezusters:

Na een aantal biertjes zijn we Pascal kwijt, hij staat met een meisje (aardbeien, aardbeien) te praten. Omdat ze bij de rest niet echt in de smaak valt krijgt ze al snel een aantal bijnamen, zoals Pinokkio en Eukalipta. Haar neus was namelijk vrij groot geschapen. Pascal is echter tot over zn oren verliefd. En terwijl iedereen alleen nog maar aan aardbijen kan te denken, besluit Pascal met haar mee naar huis te gaan. Het is dan pas een uur of twaalf, half één. Maar goed, wij laten ons niet uit het veld slaan en gaan rustig daar met drinken! Dan ontdekken Pieter en Frank ineens dat er echte boeken staan in de boekenkast van de Drie Gezusters! Tja en die moeten mee natuurlijk, dus boek in de broek en lopen maar. En zo lopen Frank en Pieter, gevolgd door de rest, met de nodige "literaire bagage" naar buiten. Op naar de Villa Fiësta!

De Villa Fiësta:

Helaas laat mijn geheugen me vanaf hier een beetje in de steek Maar ongetwijfeld zal ook hier weer de nodige drank genuttigd zijn. Zoveel zelfs dat ik besluit om maar even naar buiten te gaan. Eenmaal buiten komen alle, eerder op de avond binnengekregen, salmonellabacteriën er in een aantal etappes weer uit. Met een lege maag val ik vervolgens in de portiek van een winkel in slaap. Als ik weer wakker wordt blijkt het al kwart voor vijf te zijn en dus is de Villa gesloten. Als ik niemand meer kan vinden en besluit ik maar naar huis te lopen

Naar huis:

....en dat valt elke keer weer tegen!

Ondertussen zitten Pieter en Stefan samen met vijf (!) broodjes shoarma, in de taxi naar huis. Thuis treffen Pieter en Stefan Joris aan, die met een "zwarte taxi" gekomen was, die achteraf niet zwart bleek te zijn, een taxi was het trouwens ook niet Volgens Joris is hij gratis naar huis gebracht, maar wij weten wel beter, Joris kennende heeft hij de chauffeur een beloning in natura gegeven. ;-)

Binnen wordt de shoarma naar binnen gewerkt en daarna pitten! Ondertussen had ik de marathon van Tilburg afgerond en kwam ik bij het huis van Pieter. Omdat ik de ouders van Pieter (die er overigens niet waren) niet wakker wilde maken. Besloot ik maar voor de deur te gaan liggen tot de rest kwam (maar die lagen dus al lekker te slapen). Na een uurtje liggen/slapen besloot ik een warmer plekje op te zoeken. Tot mijn grote verbazing bleek de auto van Pieter open te zijn en daar heb ik dan ook de rest van de nacht doorgebracht.

Volgende ochtend:

Als ik om 11 uur wakker wordt bel ik aan en ben ik eindelijk binnen! Tot mijn grote verbazing zie ik Stefan gewoon in zn eigen bed liggen! Hij was dit keer dan ook écht niet voor de wijven gegaan, of toch wel Een half uurtje later komt ook Pascal thuis. En nadat iedereen zn belevenissen verteld heeft is het tijd voor de McDonalds. Nadat we ons menu-tje in de middagzon hebben opgegeten, is het tijd om naar huis te gaan en is er een einde gekomen aan een bijzondere avond en in mijn geval een bijzondere verjaardag!

Kicken, het was donderdag jongstleden weer raak met de toepgroep-familie! We gingen weer eens op stap, na een lange tijd (3 weken) droog te hebben gestaan. Dit kwam door een aantal redenen. Als 1^e was ik het zelf die op zwart zaad zat. Ten 2^e zag Franks financiële situatie er ook al niet te rooskleurig uit. En ten derde kon Joris 2 weken achter elkaar niet omdat ze bij SNS (Sloom, Niet Stom)-Bank Joris intelligentie (ik verbaas mezelf red.) weer eens op vrijdag nodig hadden.

Maar goed daar dachten we helemaal niet meer aan toen Joris en ik samen naar Pieter reden. We hadden er allebei zin in, ik werd er zelfs een beetje opgewonden van. Ook al door het feit dat de ouders van Pieter aan het berg-zichtigen waren en wel op Mallorca???????

Bij Pieter aangekomen meteen aan het bier. Frank en Stefan zouden pas laat op de avond komen dus hadden Pieter, Joris en ikzelf tijd om es wat flink te Mexicanen. Nu bleek dat Joris een nieuw mex-spelregel uitgevonden had: je kon vanaf nu bluffen! Enige nadeel hiervan was dat je minder snel hoeft te zuipen. De oplossing: gewoon grotere adjes inschudden!

Gek genoeg kwamen Stefan en Frank toch nog onverwacht, we hadden zelfs niet meer aan hun gedacht het laatste uur, maar we waren dan ook al best ver door het glaasje aan het kijken!

De komst van deze laatste twee betekende dat het feest pas echt kon beginnen. Ze waren wel nog niet onder de alcohol, dus moesten we daar iets voor bedenken. De oplossing was zo bedacht toen Frank even de hond moest uitlaten. Stefan pakte zijn adje (1 liter) mee en toen Frank terugkwam van het hondentoilet vond hij een liter van het toen uigevonden oooh-wat-ga-ik-hier-van-zat-worden-cocktail aan, gemaakt van een halve liter bier en de rest uit Goldstrike en Ouzo. Nou moet je weten dat Frank een echte vent is als het op zuipen aankomt, maar bij deze moest ik hem toch even helpen met het startsignaal geven door vast 10cl ervan op te drinken (gadverdamme wat was dat goor!!). Maar hij heeft het gedaan!

Vanaf dit punt zijn we toen echt de beer gaan rijden. Opeens kwam Pieter met het idee om eens hondekoekjes als snack tussendoor te proberen. Tja, daar hadden er wel een paar zin in. Ik vroeg daarop of Pieterke nog wel bij zijn volle verstand was, hij zei van niet en zei ook dat ik dat niet meer was (door de alcohol??). Hij schotelde mij dan ook meteen het hoofdgerecht voor: gedroogd varkensoor, geserveerd met een blikje bier!

Stefan zag en keek ernaar en vond dat hij ook wat meer speciaals moest eten. Hij zag wel wat in bisquit van de hond gedoopt in een overheerlijke saus van geurineerd lichaamsvocht. (HOE GEK KUN JE ZIJN??)

Joris stond erbij en keek ernaar. Maar vond schijnbaar na verloop van tijd dat het toch wel eens tijd werd om een onderzoek in te stellen naar de effecten van zon culinair gerecht...

Balou stond erbij en het kon hem geen hond schelen.

Uit vage herinneringen is gebleken dat er nog volop gemooned is door bepaalde personen en dat Onze nuchtere (ahum!) Groninger nog met een Willem 2 Sjaaltje heeft liggen zwaaien, maar dat zijn allemaal onbevestigde berichten, want ik kan ze niet bevestigen.

Eindelijk zijn we dan bij het uitgaangedeelte van de avond aangekomen. We gingen uit! En toen? Geen idee.

Wat we wel weten is dat op de een of andere manier ik (Pascal) een of ander meidje heb opgescharreld en mee weten te nemen (samen met haar vriendin, want anders durfde ze niet mee naar Pieter met 3 jongens). Stefan en Joris gingen met een bussel Limbos ( ook wel lamburgers of limburgers genoemd) mee naar het studenten van deze meisjes. Maar daarover dadelijk meer.

Toen Pascal, Pieter en Frank om ongeveer .03.30 uur bij Pieter thuis aankwamen dook Pascal samen met zijn scharrelde woonkamer in en gingen Pieter en Frank samen met het vriendinnetje van het scharreltjevier-op-één-rijen (let op: ik bedoel het spel van MB).

Ondertussen deden Joris en Stefan echter geen goede zaken. Zij verwachtten namelijk actie van hun scharrels maar ze bleken de verkeerde actiefilm gekozen te hebben want de ene na de andere hoofdrolspeelster viel in slaap. Joris hield het daar dan ook niet langer meer uit en besloot naar Pieter te gaan, terwijl Stefan nog even zou blijven. Nog goed onder de alcohol verliet Joris dan ook het pand, maar vergat de weg te vragen. Nu is Joris goed in denken ,dus dacht hij even naar de eerste verdieping van het bewuste pand te klimmen om de weg even te vragen (na eerst tevergeefs met steentjes gegooid te hebben). En waarempel: de bewoners wezen hem de weg. En Joris viel van het dak!

Stefan heeft hier niets meer van mee gekregen daar hij zelf de nuchterste niet was.

Bij pieter echter wilden de twee vriendinnetjes eindelijk toch wel naar huis. Pascal bood hen aan om hun naar huis te brengen. Dat doet hij dus vanaf nu nooit meer. Hij kwam pas 3.5 uur later terug bij Pieter omdat hij verdwaald raakte nadat hij de meisjes thuisgebracht had en moest noodgedwongen op het kompas dat hij bij zich droeg naar het huis van Pieter lopen.

Wat dat betreft had Joris het beter bekeken. Want omdat hij pijn had van zijn val, besloot hij een paar stalen buizen met wat wielen te marrokaneren. Hij was dan ook binnen 10 minuten bij pieter.

Toen Pieter, Joris, Pascal en Frank eenmaal bij elkaar kwamen bakten ze nog wat vettigheid en besloten ze te gaan slapen

Plots werden ze wakker Er riep iemand! Het was Stefan die om 15.00 uur op de stoep stond. Hem binnengelaten, bleek hij gebelgd te zijn.

Tilburg, 19-04-2002; 10.00 uur: de agenten zien een jongen?/(jonge)man? op straat liggen. Men dacht natuurlijk meteen aan een zwerver en aangezien Tilburg een Zero-dronken-belsen beleid voert pakten ze deze zwerver op. Het bleek inderdaad een bels te zijn. En ze stuurden de bels in kwestie de cel in. Een paar weken later kreeg dit lid van de TG zijn Proces-Verbaal wegens Openbare Dronkenschap. En naar ik mag zeggen: een absoluut hoogtepunt in zijn ToepGroep- carrière.

Dit was het uitgaansverslag van 18-04-2002, een van de roerigste in de Toepgroep geschiedenis.

Ik was nog maar net opgeknapt van vorige week en het is al weer zover; de donderdagavond! Helaas kon niet de hele Toepgroep: Joris moest de volgende dag werken en bleef dus maar in Leende.

Zoals elke goede stapavond begonnen we met meccen. Na een paar rondjes kwamen Stefan en ik er achter dat ons niveau toch wel een stuk hoger lag dan die van Pascal en Frank. Die twee bleven maar verplichte adjes trekken, terwijl wij maar Big Mac's bleven gooien. Dit was voor Stefan en mij een goeie aanleiding om Pascal en Frank uit te dagen tot een potje 'team-mexen'. Stefan en ik vormde een goed team, we incasseerde streepjes voor elkaar en gooide behoorlijk goed. Het team dat tegenover ons zat deed het een stuk slechter! Op een gegeven moment gooide Frank zelfs een Mex die Pascal moet incasseren!! Na anderhalf uur mexen was de eindstand: Stefan & Pieter: 2, Frank & Pascal: 11. Frank en Pascal hadden genoeg van al die adjes die ze moesten trekken, dus we gingen naar Stratum! Stefan maakte eerst nog een statement: ''Ik ga niet voor de wijven, ik ben verliefd''!!

Op Stratum aangekomen moest Pascal natuurlijk weer eens iets eten. Na wat tegengestribbel gunde we hem toch maar een broodje hamburger. Stefan besloot er toen ook maar eentje te nemen. Terwijl die vreetzakken van hun broodje aan het genieten waren ontdekte ik dat Frank al behoorlijk zat was van al die adjes: hij kon het verschil tussen paars en geel niet meer zien!! Nadat de broodjes op waren gingen we naar een tent om sigaretten te halen... en wat voor een tent!! God wat een lekkere wijven (''Stefan: ik ga niet voor de wijven, ik ben verliefd'') !! Na wat gestaard te hebben gingen me maar weer op pad: naar de Miller!!

De Miler bleek een succes: het bier was er maar 1,10 euro!! Bovendien kwamen we in de Miller een paar bekende tegen: Ivo (nee, niet die Ivo...), Antoinette (ja, die Antoinette...) en Tarita. na wat bijgepraat te hebben en nadat Frank en ik heel wat adjes getrokken hadden gingen we over naar de duikbootjes: deze trokken Frank en ik weer adje. Stefan die zich de flügel-party's van Argelès herinnerde hoefde niet zo nodig. Het grootste adje-watje van de avond bleek echter Pascal: hij ging al om half één naar huis!!!!! Ondanks het goedkope bier wilde we niet de hele avond in de Miller besteden, dus we gingen maar naar de Basta.

In de Basta ondekte we een nieuw product: spuitje. We kochten er twee ('appel' en 'rare vogel'). We spoten een beetje met het spul in het rond, totdat het meisje waar Stefan mee aan het praten was het busje in handen kreeg (''Stefan: ik ga niet voor de wijven, ik ben verliefd'') . Ze wist niet hoe zo'n ingewikkeld ding werkte, waardoor ze me helemaal onderspoot en waardoor m'n shirt voorgoed verspest was...

De Basta hadden we ook wel gezien na ruim een uur en we besloten om het laatste half uur dat Stratum nog open was te besteden in de 'Vakantie-kroeg'. Ik herinner me helemaal niets meer van dit gedeelte van de avond, dus we gaan verder naar twee uur: etenstijd!! Zoals gewoonlijk haalde we de hele muur leeg. Vooral Stefan was op dreef! Na deze pauze gingen we verder naar de Yes, waar we makkelijk binnenkwamen. Binnen was Stefan al snel aan het rotzooien met iemand (''Stefan: ik ga niet voor de wijven, ik ben verliefd''). Hier begon voor Frank en mij het vreemdste gedeelte van de avond. De sfeer was goed in de Yes en er werd met een opblaasbare Flügel fles rondgegooit. Toen ik eindelijk de fles had kwam er een boos barmeisje naar me toe die beweerde dat ik dat ding achter de bar had gejat?? Frank en ik besloten maar naar buiten te gaan. Onderweg hadden we nog een goed gesprek met een mager uitsmijtertje (ik: ''ik ga naar buiten'', uitsmijter: ''jij gaat naar buiten'', ik: ''ja, ik ga naar buiten'', uitsmijter: ''nee, jij gaat naar buiten'' ik: ''ik ga nu naar buiten''!!). Gelukkig had het barmeisje spijt van haar aktie en ze gaf ons nog snel een fles Boswandeling mee!!

Buitengekomen, waren we eerst 10 minuten stil omdat we zo verbaast waren. Daarna kwamen we er achter dat we nog een uur op Stefan moesten wachten... Tijdens het wachten kwamen we iemand tegen die dacht dat hij Stefan ook kende. Hij beweerde dat Stefan z'n bijnaam 'wizzkid'was en wij speelde het spelletje maar mee. Na en uur wachten (ondertussen had Frank al een paar keer gekotst) kwam Stefan eindelijk naar buiten. Stefan was ook al behoorlijk zat, want hij dacht dat z'n echte naam 'Pim' was... na effe bijgeluld te hebben besloot Stefan maar dat hij 'ergens anders' bleef slapen (''Stefan: ik ga niet voor de wijven, ik ben verliefd'').

Hoe we thuis zijn gekomen weet ik niet (taxi? te voet?), maar ik weet wel hoe we binnen zijn gekomen. Pascal had de deur openlaten, maar één van Frank z'n huisgenotes heeft die weer dicht gedaan. Dan moet Pascal maar wakker worden!! Eerst probeerde we het nog met steentjes, maar die konden we maar twee vinden. Dan maar losgeld: hoe hard we het ook probeerde, we konden de bovenste verdieping niet bereiken... Dan maar roepen: we maakte de hele buurt wakker, maar Pascal lag blijkbaar in een coma!! Op het eind belde we zelfs aan, maar ook daar werd Pascal niet wakker van. En wat nu? Op straat slapen?? Ik lag al in de portier, maar toen had Frank een plan. We besloten de 'achteringang' te nemen. We liepen om het gebouw heen en we gingen naar Frank's gedeelte (hiervoor moesten we door drie tuinen ploeteren en over drie hekjes klimmen) totdat we bij de brandtrap waren. Frank ging als eerste de smalle trap op, en ik volgde. Door die gore tuintjes zaten Frank z'n schoen vol modder en dat viel allemaal lekker op m'n gezicht. Ondanks dat ik zat was wist ik me gelukkig toch nog vast te houden en we kwamen boven. We konden alleen nog niet binnen... Volgens Frank was er maar één oplossing en hij forceerde de deur maar. Eindelijk binnen gekomen vielen we eerst Pascal nog effe lastig en gingen we slapen.

Om half twaalf had Pascal had z'n 8 uur slaap wel gehad en kwam vrolijk schreeuwend de kamer in. M'n kop knalde bijna uit elkaar, maar ik had gelukkig geen kotsnijgingen. Na een kleine rustpauze besloten we om naar de Burger King te gaan. Omdat Frank niet zoveel tijd had gingen Pascal en ik de vette hap maar afhalen bij de drive-in. We waren binnen 10 minuten bij de Burger king, maar de terugweg duurde wat langer: file!! Om het eten toch warm te houden sloten we alle ramen en zette we de verwarming op maximum (en het was al 25 graden buiten!!). Ik ging helemaal kapot in die auto, het was er wel 45 graden!! Na 30 minuten rijden kwamen we dan toch thuis. Stefan was ondertussen ook aangekomen en hij baalde dat hij geen eten had, maar gelukkig kon hij wat frietjes en een kwart hamburger meepitsen. Omdat ik de wedstrijd Zuid Korea-Portugal wou zien ging ik maar naar huis. Thuis kon ik de wedstrijd gelukkig nog zien en kon ik terugdenken aan een bijzondere stapavond.

Pieter

Volgende week de verjaardag van Frank en mij. Joris krijgt de eer om hier een verslag over te schrijven...

Het was weer zover; de toepgroep zou compleet zijn (incl. ivo!!!!!!!!!!). Op donderdagavond was het wederom Eindhoven, wat we onveilig gingen maken.

Het was weer eens tijd om lekker te gaan stappen in het zonovergoten Eindhoven. De samenstelling was iets anders, want Joris en Pieter konden niet. Thijs van Grinsven (een maat van Stefan) ging mee. De rest Pascal Frank en Stefan.

Nadat iedereen bij frank was aangekomen, gingen we weer op het oude pad, nl. zuipen. Ik neem Frank niet veel kwalijk, maar hij moet echt zijn dobbelstenen vinden, want zuipen zonder mexen, red. chinezen is niks.

Nadat we enigszins genoeg gezopen hadden, gingen we te voet naar de stad. Daar aangekomen moesten er nog een paar pinnen, Pascal niet, dus hij keek wat om zich heen. Ineens kwam er een echte KingKong naar hem toe, zij wilde de weg weten en dat heeft ze geweten ook! Gatverdamme Pascal!!!!!!!!!! Meer hoef ik niet te zeggen, toch? De lelijkste griet in de historie van de toepgroep!!!!!!!!!!

Nadat al dat gezeik was afgelopen bezochten we voor het eerst de kroeg Jantjes, wat een matige tent met leuke wijven was. Maar ja, bier is bier. Pascal was inmiddels bijgekomen, sterkte nog, dus zoals iedere week wilde hij naar de 5611. Om daar gehoor aan te geven zijn we naar de Stunt gegaan, en het was weer Adjestime voor Frank, Thijs, en de attenkoning Stefan, ha,ha! Pascal dan? Hij had buikpijn en hoe langer ik hierover nadenk, hoe meer ik ga twijfelen aan wat hij met KingKong gedaan heeft. We kregen een beetje honger, en besloten iets te gaan eten, jezus, we leken wel stortkokers!!!!!!, te weten ieder een broodje worst of bal, uit de patattent maarliefst 75 kippenbouten op de meest ranzige manier!!!!!!!!!!!!

Daarna gingen we naar de AOR, waar een feestje was voor studenten werktuigbouwkunde, wat er op neer komt dat er geen lekkere wijven waren, maar wel bier voor 0,75!!!!!!!!!! Zat, zat en nog eens zat. Vanaf dit moment weet ik niet zo heel veel meer, dus vergeef het me als het fout gaat.

We pakte de taxi terug. We hebben nog nooit een beroemde taxichauffeur gehad, maar toen wel! Het was MICHAEL SCHUMACHER. Jezus, wat scheurde die vent door de stad!!!!!!

De volgende ochtend (ik vergeet bewust iets van het verdere verloop van de nacht, raar? Ha, ha):

Een dikke kater allemaal, begin van het WK en honger.

We hebben naar de shoarmaboer gebeld en hij kwam een uur later eten brengen. Nadat ons broodje kabab (knoflooksaus was net sperma, kuttent!!!!!!) als ontbijt weer op was zijn we allen huiswaards gegaan.

Tot de volgende keer,

Stefan.

Ik geef de pen door aan: ??????????????????????

Op witte donderdag is de Toepgroep sinds te lange tijd weer in Tilburg uitgeweest. Pascal en ik waren om 21.00 uur bij Kiep. Al spoedig waren we aan het Mexen. Een half uurtje later belde Frank op dat hij op het station stond. Ik ben toen in mijn rugzak gestapt en hem opgehaald. Stefan zouden we op stap tegenkomen, want hij moest nog wat "aftrekposten" maken.

Het was een Mexavond om nooit te vergeten. Pascal had ZEVEN adjes moeten trekken, waarvan één Goldstrike. In het laatste rondje hadden we afgesproken dat het bier op moest en vulde dus de pul met bier. Boem! Pascal had meteen een Mac hangen, en hij had geen behoefte om de halve liter naar binnen te fietsen. Pascal begint met gooien: Mac, Pieter gooit 43.....(hij slaakt een doodskreet). Frank en ik hebben er lol in, want wij hoeven toch niet te adden. Voor de goede orde gooi ik toch, Aie!...42! Ik voel de zwaard van Heracles al boven me hangen, dan Frank: Ja hoor! Hij gooit 31! Frank maakt zich op voor de halve liter, als een echte vent kloekt hij het bier naar binnen. Nadat hij even naar de wc is geweest (ahum), wordt hij gehuldigd als de enige echte Mackoning.

Tijd om op stap te gaan, Pascal, Pieter, Frank en ik komen langs een paar m2 struiken. Natuurlijk moet nu de Olympische sport "Struiken Duiken" beoefend worden. Pascal gaat als eerst: niet slecht, hij krijgt van de jury een zeven. Frank maakt een back-flip en incasseert een acht. Ook ik moet er aan geloven en ik sleep een mager zesje in de wacht. Pieter fladdert op zijn buik de Boes Boes in, voor originaliteit een 8. Dat maakt een gemiddelde van 7,5. Om de score op te voeren maakt het team zich klaar voor de Special Move. Ik word door drie man gelanceerd, helaas faalt de move en het team moet genoegen nemen met de bronzen medaille. Er moesten nog verschillende mensen pinnen bij de Rabobank. Bij de pinautomaat was het ontzettend druk, dus gingen we een nummertje trekken. We trokken nummer 300, dus dat betekende dat we nog even geduld moesten hebben.

We hadden met de belastingadviseur afgesproken in Drie Gezusters. We konden Stefan echter nergens vinden. Plotseling kwam er over de Toepgroep een lichtelijke gaarheid (dus niet geaarheid Pascal) en we namen daarom plaats in de fauteuils. Kiep vond dat hier wodka on te rocks bij hoorde. Pascal en ik vonden het beiden niet te zuipen en we gingen naar de shoarmatent. Hier bestelde ik een broodje shoarma die ik later op de avond weer tegen zou komen. Nadat Pascal en ik weer terug gekeerd waren, zagen we dat Frank de wodka ook niet zo lekker had gevonden.

We besloten dus om naar de Villa Fiesta te gaan. Lopend naar de Villa voelde ik dat er iets verkeerd zat in mijn keel. Door de juiste aanwijzingen van Frank en Pascal werd deze blokkade gelukkig snel verwijderd en kon ik weer verder drinken. In de Villa aangekomen, kwamen we Stefan tegen, ook goed op weg. Plotseling waren Pascal, Frank en Stefan verdwenen. Kiep en ik vermaakten ons wel en we waren een beetje voor ons uit aan het staren. Toen zag Pieter een gieter! En wel een karafgieter-achtige kan van Heineken. Deze kan moest Pieter in zijn handjes vast hebben, maar hij wist niet hoe hij deze moest bemachtigen. Rond deze tijd kwam Pascal terug en zei tegen ons dat hij en Frank twee meisjes tegen waren gekomen en dat eentje naar mij vroeg. Kiep en ik liepen samen met Pascal naar de meisjes toe.

Vanaf deze tijd werd de avond een beetje een waas voor iedereen, daarom is de volgende alinea wat onsamenhangend. Pascal en ik waren tegen de meisjes aan het praten, maar zonder succes want al snel liepen ze weg. Ik keek om en zag opeens dat Pascal en Frank aan het gokken waren. Het was Pieter toch gelukt om zijn gieter vast te houden. Een paar minuten later heeft Frank de gieter kapot gegooid en is Pascal ruzie aan het maken met de uitsmijter. Ook de meisjes zijn terug gekeerd en Pascal en ik ontvangen een afscheidskus. Dankzij Pascal worden we door de uitsmijter geESCORTeerd naar de uitgang. We halen de jassen op in Drie Gezusters.

In de buitenlucht ontnuchter ik wat, dus de volgende alineas zijn wat waarheidsgetrouwder. We halen Pascal over om thuis te eten en dus niet naar Broodje Rits te gaan. Pascal probeert taxi's aan te houden door er voor te springen, dit werkt blijkbaar want we zijn in een taxi thuis gekomen.

Thuis aangekomen wordt de frituur aangezet en mixen we wat snacks. Om de avond goed af te sluiten slaat Frank mij met een bezem tegen het hoofd. Dit geeft aan dat we het best kunnen gaan pitten.
De volgende ochtend heeft Kiep de grootste kater sinds de tijd van Ben Hurr en wil zo snel mogelijk terug naar bed. Joris en Frank hebben niet zo veel last en werken een heerlijke bolus naar binnen. Pascal en ik zetten Frank af op het station in Tilburg. Het is was krap in mijn rugzak, maar gelukkig komt Frank intact op het station aan. We spreken af op het station in Eindhoven. In de stad aangekomen werpt het mooie weer zijn vruchten af en voelen wij ons gelukkig. Bij de Mac bestellen we ieder een menu en sluiten af met tientallen spreekwoorden en gezegden. Het personeel wordt hier doodziek van en begint ons afval op te ruimen, we can take a hint en vertrekken dus. Hier nemen we afscheid van Frank. Pascal en ik rijden naar huis en kijken terug op een gezellige avond Tilburg.

Donderdag 21 maart 2002 was het zover: de kwartfinale van de UEFA-cup tussen Feyenoord en PSV!! Speciaal voor deze gelegenheid zou de hele Toepgroep (excl. Ivo) naar Eindhoven komen om de wedstrijd in de Blue Parrot te kijken. Na deze wedstrijd zouden we dan in Eindhoven uitgaan om de winst van PSV te vieren, iedereen was toch vrij de volgende dag!! Nou ja, iedereen behalve ik dan, ik moest de volgende dag werken, en moest dus 's nachts met de auto naar huis. Niet dat iemand dat erg vond, want zo kon ik lekker voor Bob spelen.

Toen ik bij Frank aankwam was het niet erg druk: Stefan was voor Feyenoord en besloot maar in Oisterwijk te blijven, Joris en Pascal kwamen om onduidelijke redenen ook later, zodat de echte die-hards overbleven. Maar goed, dan maar met zn tweeën naar de BP!! Na de wedstrijd zou de rest wel komen. Op Stratum zat de sfeer er goed in, er werden PSV-liederen gezongen en iedereen was positief gestemd. Ikzelf ben geen fan van het PSV-clublied, dus ik was blij toen de wedstrijd eindelijk begon. In het begin was het effe wennen als neutrale supporter tussen al die PSV-ers, maar na een (saaie) eerste helft was ik al die boeren om me heen wel gewend. De tweede helft was een stuk spannender! Feyenoord speelde iets beter dan PSV, totdat Mark van Bommel een kwartier voor tijd van grote afstand maar eens probeerde om raak te schieten. De aanvoerder legde aan, schoot keihard, en zag zijn schot in de verre bovenhoek buiten het bereik van Edwin Zoetebier in het net ploffen: 0-1. De hele Blue Parrot werd gek!! En na dit doelpunt leek het alleen nog maar beter te gaan met PSV. De club kreeg vier (!) uitgespeelde kansen, maar Kezman (2x), Ramzi en Gakhokidze verprutste deze kansen. Maar niets aan de hand Feyenoord kwam toch niet meer aan voetballen toe... tot in de Blessuretijd: toen kopte Van Hooijdonk (ook wel bekend als 'De Homo uit Breda') de bal toch nog binnen. PSV was na het doelpunt van Van Bommel de betere ploeg, dus ze hadden het in de verlenging af kunnen maken, maar de extra 30 minuten verliepen ook niet positief omdat Van Bommel al snel rood kreeg. Ondanks dat ze met een man meer speelde, kon Feyenoord niet scoren. Dan maar penalty's, PSV wist alle vijf de strafschoppen erin te schieten (die van Gakhokidze ging er via de binnenpaal met veel geluk er toch nog in!!), Feyenoord schoot de eerste vier er ook moeiteloos in. Van Hooijdonk nam de laatste strafschop, hij nam een lange aanloop, liep rustig naar de bal toe, schiet en... MIST!!! De hele Blue Parrot barst in vreugde uit!! Frank wou nog wel effe blijven, maar we hadden afgesproken dat wel naar De Schoen gingen omdat we daar met Joris en Pascal hadden afgesproken. Later zouden we dan nog effe naar de BP gaan, omdat we daar weer met Stefan hadden afgesproken.

Bij De Schoen viel het ons op dat het Schrobbelèr-bord er niet meer stond. Vreemd, het zal wel gestolen zijn door een stelletje zatlappen of zo... Binnen in De Schoen was het niet echt druk, dus gingen Frank en ik maar aan de bar zitten. Toen we net zaten (en ik m'n enige pilsje ophad), brak buiten de hel los. Verschillende PSV-supporters begonnen op elkaar in te slaan en er vlogen stoelen en glazen in het rond!! Waarom vechten als je net de halve finale van de UEFA-cup hebt gehaald? Een paar uitsmijters probeerde de boel te sussen en even later kwam ook de politie er bij. Dit leek te helpen... voor een tijdje. Toen we ons drinken op hadden besloten we om weer naar de Blue Parrot te gaan om op Stefan te wachten. Na een kwartiertje wachten kwam Stefan binnen, hij was wel tevreden over de uitslag van de wedstrijd. Met zn drieën gingen we weer naar buiten om Joris en Pascal op te wachten. In de tijd dat we in de BP zaten, waren Pascal en Joris ook al aangekomen en zaten in De Schoen op ons te wachten, terwijl wij buiten op hen stonden te wachten. Gelukkig ziet Joris ons buiten staan, zodat de hele toepgroep (excl. Ivo) compleet was. Stefan en ik moesten alleen nog effe naar Frank om Stefans slaapspullen weg te leggen. Omdat ik de weg zo 'goed' ken, duurde het eventjes voordat we bij Frank aankwamen. Op de terugweg vertelde Stefan dat hij een goeie plek wist om de auto neer te zetten, we moesten alleen wel een klein stukje over de busbaan rijden. Op de busbaan werden we geblokkeerd door een taxi. Eerst ging ik nog opzij om de taxi voor te laten gaan, maar die eikel reageert niet!! Geïrriteerd besluit ik dan maar om op één of andere manier langs de taxi rijden. Op het moment dat we die auto voorbij willen rijden blijkt dat het geen taxi is, maar politie!! Snel zet ik de auto in z'n achteruit, keer de auto, en zorg dat ik wegkom. 50 meter verder komt de politie naast me rijden en een niet onaantrekkelijke agente maakt duidelijk dat ik m'n raam open moet doen. Na een vermaning en de mededeling dat ik m'n mistlampen uit moet doen mogen we weer verder, dan maar naar de Dorint!

Een paar minuten later komen we weer op Stratum aan en zijn de relletjes weer begonnen. Op straat komen we Frank tegen, die één van de 'slachtoffers' z'n horloge terugbrengt. We hebben met z'n drieën nog even gekeken naar die vechtende boeren, maar toen zijn we maar weer naar De Schoen gegaan en was de Toepgroep (excl. Ivo) weer compleet. Na een hoop gezuip en verschillende adjes besluiten we om naar De Stunt te gaan. Daar zie ik iedereen pas echt zat worden. Het leek wel alsof er om de vijf minuten nieuw bier werd gehaald (wat vaak als adje naar binnen werd gegoten). Na een kwartiertje wordt Frank ziek en gaat naar buiten om te kotsen. Buiten hoeft hij alleen maar een paar kotsboeren te laten, maar voelt zich toch weer een stuk beter. Totdat ik zonodig moet zeggen dat hij maar beter geen adjes meer kan nemen. Frank ziet dit als een uitdaging en neemt er meteen twee achter elkaar. Dankzij deze dappere adjes wordt hij meteen weer ziek. Joris begint gekke bekken te trekken, en knijpt een paar keer in Pascal z'n tepels. Ze zijn allebei erg verbaast dat er geen melk uit komt. Stefan probeert ondertussen een (lekker) meisje te versieren, maar het wil niet echt lukken. De versierpoging is voorbij als Joris zich er mee gaat bemoeien, hij blijkt het meisje te kennen uit Valkenswaard.

Het was erg gezellig in De Stunt, ik ontdekte dat je zelfs zonder alcohol best een leuke avond kan hebben. Maar helaas, op donderdag gaat de stad al om 2 uur dicht. Om kwart voor twee draait de DJ al het bekende Telekids nummer (nog drie, drie minuten voordat ik stop...) en we besluiten om de achteringang open te breken, zodat we sneller buiten zijn. Zoals elke donderdag als we in Eindhoven zijn, gaan we na twee uur naar de AOR (ook wel bekend als De Bunker).

Voordat we gaan wil Pascal nog effe eten en wil ik meteen verder gaan. Als compromis besluiten we om naar de broodjeskraam te gaan omdat dat sneller gaat. Omdat Pascal iets te eten pakt, besluit iedereen maar om wat lekkers te pakken. Iedereen had hetzelfde: een rond kaiserbroodje met een platte gehaktbal, het broodje van Pascal was alleen langwerpig en zat een worst tussen in plaats van gehakt. Ondanks dat het niet druk is, moeten we toch een tijdje wachten. Ik vind een krijtje in m'n jaszak, waarmee ik eerder die avond Willem II-leuzen op een muur had gekalkt, en laat deze aan Frank zien. Frank vind het witte krijtje er zo lekker uitzien dat hij besluit om het maar op te eten (Frank: "Kalk is goed voor je botten"). Ondertussen besluit Pascal om de broodjeszaak aan te klagen omdat hij geen tomatenketchup en mayo heeft gehad, maar cocktailsaus (contractbreuk!!).

Na de snack gingen we verder. Iedereen moest nog effe een sanitaire stop plegen tegen het Dorint Hotel, en we gingen naar de auto. Bij de auto waren we Frank nog even kwijt omdat hij overtuigd was dat de auto ergens anders stond. In de auto leerde ik pas echt hoe het is om Bob te zijn. Met één zatlap naast mij, en drie achterin gepropt gingen we naar de AOR. Om de stemming erin te houden zette ik 'Aanvallen' van De Vliegende Panters op. Achter mij wordt vooral het gedeelte 'Rotterdam kankerstad..." hard meegezongen. Na nog effe L'amour Toujours gedraaid te hebben met de tekst 'Jan Vennegoor' en een ode aan de Bob, kwamen we bij De Bunker aan. Daar scheiden onze wegen. Ik moest naar huis voor nog een paar uur rust, terwijl de rest nog in de bunker verder ging. Wat er daar gebeurt is weet ik niet precies, maar ik weet wel dat Pascal Elske heeft uitgezeken en dat Stefan bij haar is blijven slapen.

Vreemd genoeg is er de hele avond maar weinig over voetbal gepraat...

Donderdag 17-01-2002 was het weer zover. Na een vermoeiende week school, was het de bedoeling om eens lekker los te gaan. Natuurlijk waren er weer leden die wegens omstandigheden niet mee gingen, zodat de Argeles groep over bleef, te weten: Pieter, Frank, Joris en Stefan.
Om half 10 was het verzamelen bij Pieter, maar Stefan was er pas om 10 uur. Tot zijn verbazing hingen de oogjes van de andere 3 al op half 11, let wel; het was pas 10 uur!!!!!!!
Wat bleek, ze konden de drop niet laten staan en vonden het nodig om dat samen met de nodige alcohol te nemen. Dit is de historie van het welbekende drankje; DROPSHOT. Natuurlijk kon Stefan niet achterblijven en hem werd geadviseerd om maar mee te gaan mexen. Een ding, hij had al 2 streepjes, dus duurde het niet lang of er waren er 4 met hangende oogjes. Pieter liet zien dat het nog gekker kon en pakte de oude vertrouwde wodka er bij. Waar dit alles in resulteerde kunt u lezen in onderstaand verslag:

23.00 uur:
Vertrek bij Pieter. Tijdens de barre tocht van Pieter naar het centrum, had Joris een nieuwe olympische sport uitgevonden..FLESWERPEN. Echter Pieter beheerste het zo goed, dat hij de winnaar was, dit omdat bij Pieter de meeste glasscherven vrijkwamen! Pieter gefeliciteerd!

23.30 uur
Aangekomen in de stad bezochten we eerst het 5 sterren restaurant McDonalds. Frank was het vanaf hier al kwijt, dus je kunt wel raden hoe hij zich voelde. Daarbij kwam dat hij vrijdag om 09.00 uur op school moest zijn! Volgende stap; jas ophangen bij de drie gezusters. Niet dus, want er was geen personeel. Brandpunt: jas ophangen en kijken hoe mensen die jonger zijn dan 12 op stap gaan, wat een kleutertent!!!!!!!!!

00.00uur
Terug naar de drie gezusters.

00.30
Na dit alles duurde het een uur voordat we ons eerste pilsje hadden. Joris ging bier halen en het bleek dat Frank hem niet kan missen. Hij was Joris kwijt! Dat kan, want de bar draait, zoals jullie allemaal weten.

00.45
De volgende ronde moest Stefan bier halen. Toch moeilijk met 4 glazen lopen, en het waren er ook snel 3. Nog een uur wachten en het waren er weer 4. Joris bleek toch een echte man, hij had bier gehad van Frank en trok hem volgens afspraak ad. Erg knap Joris. Op dat moment had ik het Frank niet meer aangeraden, wegens eerder vermelde reden.

01.00
We waren het er over eens, weg hier, we willen harder zuipen. Dat kan in de Villa fiesta. Daar ging het hard en Stefan kon zijn lol op, hij werd er op geattendeerd dat het wel een Chinese kroeg leek, wat verklaart dat Stefan niet weg wilde. Pieter kon het niet laten om de duikbootjes weer dienst te laten doen. Dat was voor Frank de druppel. Hij wilde naar huis. Helaas, want Stefan was aan het kijken hoe een gehemelte van een vrouw er van binnen uitzag en de rest kun je wel invullen. Naam: onbekend. Terwijl dit alles gebeurde waren Joris en Frank weggegaan. Even frisse lucht. Pieter en Stefan gingen naar de Rits, waar de shoarma goed smaakte.

04.00uur
Jas ophalen bij brandpunt. Joris en Frank bleken gecharmeerd van <12! Denk goed na. Ze waren al een tijdje in Brandpunt. Joris weet dat kleine meisjes van vogeltjes houden en dat was ook de vraag die hij stelde aan elk minderjarig meisje, te weten; HEB JIJ EEN VOGEL?

04.30uur
Taxi naar Pieter. Stefan was zo moe, dat hij gelijk naar bed ging. De rest ging vreten!!!!!
Naderhand niets meer gezegd, zo zat waren we.

08.15 uur
Pieter en Frank lagen naast de wekker, die afging. Vervelend zou je denken, maar ze lagen zo in coma, dat ze niets hoorde, terwijl de moeder van Pieter benden de wekker hoorde. De rest lag goed lam te maffen.

10.00uur
Frank ontwaakt! Pieter maakt hem wakker en valt zelf als een blok in slaap. Frank had enorme hoofdpijn, wat wij raar vinden. Hij kon de multi-fit niet vinden, dus hij heeft er de hele dag plezier aan gehad.

13.45uur
Er lijkt beweging te komen uit een hoek van Pieters kamer

14.00uur
Iedereen wakker, waarna we de welbekende cartoons gingen bekijken.

14.15
Ontbijt, gelukkig dat Frank de Multi-fit niet kon vinden, want Joris, Pieter en Stefan bleken aan 2 pakken amper voldoende te hebben.

14.30
Iedereen gaat naar huis en Stefan is ziek. Hij moest eerst Joris afzetten op het station en daarna was het kotsen geblazen.

Al met al was het een mooie avond stappen, die nog lang in ons geheugen gegrift zal staan, behalve bij Frank!

Het was weer zover, het heeft wat smoezen en leugens gekost maar iedereen (behalve Ivo...) was er klaar voor: een nachtje Groningen. Om 16.15 stonden Joris en Pascal voor mijn neus en zijn we te voet (het was toch lekker weer...) naar het station gegaan. Kaartje kopen, wachten op de (uiteraard) vertraagde trein, plaats zoeken, en toepen maar. Nadat we allemaal een keer gewonnen hadden vonden we het wel weer mooi geweest met dat kaarten, bovendien kwam Utrecht CS al in zicht. We hadden mooi een half uurtje de tijd om nog ff een (dubbele)Whopper te eten. Daarna wachten op de (wederom) vertraagde trein naar Groningen. Ondertussen maar ff bellen naar Stefan en Pieter, die de trein van zes uur hadden genomen, zij waren net in de trein gestapt. Na een minuut of tien kwam onze trein eraan, gelukkig was er geen gedeelte voor Friesland, dus we konden overal gaan zitten, zonder dat je van die rare Friezen om je heen hebt. Na nog ongeveer twee uur in de trein te hebben gezeten kwamen we eindelijk aan in het mooie Groningen. Daar aangekomen moesten we wachten op de bus, omdat Joris te beroerd was om ff op te kijken hoe laat de bus kwam hebben we eerst een kwartier in de kou gestaan voordat we erachter kwamen dat we ng een kwartier moesten wachten. Toen heb ik "ons mam" maar gebeld of ze ons ff op wilde komen halen. Voor het Groninger museum wachten, Joris heeft daar nog even zijn blaas in de gracht geleegd. Eenmaal thuis eerst even luchtbed opblazen e.d. en daarna eindelijk aan het bier en uiteraard een potje toepen. Na het eerste biertje kwamen Stefan en Pieter er ook aan en was de Toepgroep compleet (behalve Ivo...). Stefan had nog worstenbroodjes en bonbons meegenomen voor "ons moeder" Na nog wat biertjes en wat toepen moest Stefan nog ff plamuren en opmaken en daarna de bus halen....maar helaas, we waren net te laat, of de bus net te vroeg....dus maar weer lopen (het was toch nog steeds lekker weer...) Na een barre toch kwamen we om een uur of half 12 eindelijk in de stad en kon het echte werk beginnen.

Eerst even de jassen ophangen in de Blauwe Engel, helaas moesten de Kerstmuten (Pascal en Pieter) en de Jagermeister-muts (Frank) af. In de Blauwe Engel hebben we in totaal voor fl 40,- (dus 40 bier!) bier gekocht. Stefan, Pascal en Frank dachten dat ze de gokkast wel ff leeg zouden halen, maar helaas. Na de nodige biertjes (Pieter en Frank hebben nog een adje gedaan) achter de kiezen te hebben gingen we voor de verandering eens niet naar de "Drie", maar we wilden wel eens in de "Molly Malones" kijken. Onderweg kwamen we langs bij de FEBO, dus we konden het niet laten om toch ff wat naar binnen te schuiven. Het werd als snel duidelijk dat we erg veel trek hadden. Vooral de lintwormen van Pascal en Stefan maakten overuren. Pascal: hamburger, speciaalburger, patatje met, frikandel, kaassouffles en nog wat van die FEBO-rommel. Stefan maakte het nog bonter: onder andere vier (!) kaassouffles, twee kippenpoten, hamburger, frikandel, speciaalburger en een patatje met. Met een volle maag zijn we vervolgens doorgelopen naar de Molly Malones (de mutsen mochten weer op!). Eerst beneden wat gedronken bij de draaiende bar (jaja, ook hier hebben ze die). Iedereen een Smirnoffje en Pieter en ik een Hooghoudtje erbij. Die zou Pieter nog steeds van mij krijgen, maar ze hebben om een of andere reden niet in Brabant (zelfs niet in de 3 Gezusters Tilburg!!!) Daarna zijn we naar boven gegaan, waar we gelijk nog wat bier hebben besteld en Pieter en ik nog een jus om de Hooghoudt iets beter weg te krijgen Pieter en ik hadden dus vier drankjes voor ons neus: bier, Smirnoff, jus en Hooghoudt, maar dit was zo op: bier in een adje, jus bij de Hooghoudt en de Smirnoff was toch al bijna op.

Na nog wat bier besluiten we een eindje verder te gaan staan. Terwijl we die kant op lopen ruik ik ineens een enorm ranzige, helaas bekende, geur en ik weet meteen hoe laat het is. Ik stel nog voor om snel door te lopen, maar het is al te laat, Stefan staat al met iemand te praten, en gelijk wordt duidelijk dat zij (en haar vriendin) de veroorzakers zijn van die lucht, want inderdaad ze komen uit Drachten, Friesland dus Terwijl ik van een afstandje afkeurend toekijk zit Stefan voordurend naar mij te wijzen terwijl hij met haar aan het praten is. Na een tijdje komt de aap uit de mouw, Stefan heeft haar wijsgemaakt dat ik ook uit Drachten kom. En ze begint me in dat Friese brabbeltaaltje van haar het een en ander te vragen, ik zeg een paar keer ja en nee en ik ben weer weg. Terwijl Joris met haar vriendin zit te praten (van je vrienden moet je het maar hebben) heeft Stefan haar inmiddels duidelijk gemaakt dat ik toch niet uit Friesland kom maar uit Groningen en een hekel heb aan Friezen. Als ik dat beaam probeert ze het nog een beetje goed te praten door te zeggen dat ze half Gronings is...tja.

Na een tijdje gaan we eindelijk weg, op naar de 3 gezusters! Zo gezegd zo gedaan. Het is gezellig druk in "De Drie" en we lopen gelijk door naar het "Gronings skigebied" (derde etage). Omdat de barmeisjes ook mutsen ophadden hebben wij ze ook maar weer opgedaan, en dat mocht gelukkig, zodat Pascal en ik weer voor even hun kale kop konden verbergen. Ook hier weer de nodige drankjes achterover gegooid. Maar na een aantal rondjes met de bar mee gedraaid te hebben ging de bovenbar dicht en zijn we weggegaan. Op naar de een na laatste etappe van deze avond: De Blauwe Engel. Het piekuur was helaas voorbij, het was dan ook inmiddels al een uur of 4, dus gingen we maar over op het bier in echte glazen (van glas) in plaats van die plastieken glaasjes. Bij Pieter en Pascal was de lamp inmiddels uitgegaan. Terwijl zij in de hoek zaten uit te rusten van deze avond, had Stefan het alweer voor elkaar: hij stond weer te praten met zo'n Fries mokkel. Gelukkig duurde dat niet al te lang, dat had ie voor mij gedaan zei ie, ja tuurlijk, ze was gewoon super lelijk! Maar goed, Pieter en Pascal waren inmiddels weer een beetje tot leven gekomen en begaven zich weer op de dansvloer. Maar na een aantal biertjes wilde iedereen wel naar "huis", behalve ik Tja, het blijven natuurlijk Brabanders (niks gewent) Terwijl voor de echte Groninger de avond nog maar halverwege is stappen wij de Blauwe Engel uit richting de laatste etappe. Het is traditie dat we na een avond stappen in Groningen nog even onze honger stillen in een cafetaria bij het Zuiderdiep. Eerst nemen we allemaal een kroket, terwijl we die aan het op eten zijn, staat Pascal alweer te wapperen met zijn geld en bestelt voor zichzelf een Frikandel, maar deze blijkt erg slap te zijn, dit is wat Pascal betreft dan ook niet voor herhaling vatbaar. Joris begint ook honger te krijgen en bestelt een bamischijf, maar moet daar erg lang op wachten. Ondertussen heeft Pieter een super lekkere hamburger achter de kiezen, en heeft Stefan twee kipcorns gekregen terwijl hij er (volgens hem) maar 1 heeft betaald! Joris, die nog steeds op z'n bamischijf zit te wachten verliest zijn geduld en zegt tegen de vrouw achter de toonbank dat het een slecht cafetaria omdat zij er voor moet zorgen dat hij zijn bamischijf krijgt als hij dat bestelt en meer van dat soort teksten. En dus wordt Joris er uitgezet zonder dat hij z'n bamischijf heeft gehad. Omdat iedereen inmiddels is uitgegeten besluiten we maar naar huis te gaan. Het is inmiddels een uur of half 8, dus we kunnen met de bus terug, gelukkig want het begint steeds harder te regenen. In de bus word nog uitgebreid nagepraat over de avond, vooral over Joris met zijn bamischijf die hij niet kreeg. Eenmaal thuis konden we eindelijk gaan pitten, we moesten ten slotte om 12 uur weer op omdat een of andere malloot om 5 uur moet werken in Eindhoven. De volgende ochtend stond na het douchen, Joris stond zoals gebruikelijk weer een half uur onder de douche, een ontbijtje voor ons klaar en daarna met de bus naar het station.

Als de bus er niet al te lang over zou rijden zouden we de trein van 13.18 makkelijk halen, maar zoals altijd als je haast hebt moet die bus zo nodig bij elke halte stoppen. Eindelijk op het station snel een kaartje (voor pascal en mij) uit de automaat halen en rennen naar de trein. Als we net allemaal binnen zijn gaan de deuren dicht, precies op tijd dus! De trein zit helemaal vol, dus we besluiten om in de eerste klas te gaan zitten. Na een beetje praten, slapen, lezen (VI, PSV Inside) en naar buiten kijken komen we aan op Utrecht CS. Tijd voor de Burger King! Even snel eten en weer naar de trein naar Den Bosch en Eindhoven. Terwijl we naar het perron lopen blijkt dat Pieter z'n portemonnee kwijt is. Omdat ik de trein moet halen vanwege mijn werk en omdat Stefan en Pieter toch in Den Bosch over moeten stappen blijven Pieter en Stefan in Utrecht om aangifte te doen. Joris, Pascal en ik nemen de trein, die uiteraard vertraging heeft, en vanaf het moment dat we wegrijden wordt ik met de meter die we rijden zieker. Tot overmaat van ramp beginnen de darmen van Pascal ongelooflijk ranzige bierscheten te produceren, we zijn dan ook blij als we in Eindhoven zijn en eindelijk frisse lucht krijgen. Joris pakt de bus en Pascal moet bij mij zijn auto ophalen. En zo is er een einde gekomen aan weer een geslaagde nacht stappen in Groningen en kunnen we ons weer mentaal voor gaan bereiden op de volgende keer, waarschijnlijk Eindhoven of Tilburg!